missing / ozledim

Since I got back from DC all I have been thinking about is my old life, my friends, "my baby".. I constantly think about the time spent, the memories formed, our friendships.. I once again realize how important friends are, especially those you can count on, those you can sit with for hours without the need to act differently, as someone else.. I miss each and every one of them..

Istanbul'a geldigimden beri eski hayatimi ozluyorum. Washington'daki hayatimizi, arkadaslarimi, "bebegimi".. gunler gectikce arkadaslarimin degerini daha cok anliyorum. beraber gecirdigimiz zamanlari. konusmadan otursak bile, sevdigimiz insanlarin sadece yanimizda olmasi ne kadar da onemliymis. soylenmeden anlasilan cumleler, duygular.. simdi bense uzaktan buraya aktariyorum hislerimi.. belki okurlar, beni hatirlarlar.. ne kadar ozledigimi anlatabilirim belki onlara..